No subscription or hidden extras
Read through the most famous quotes by topic #mann
There is something sad about people going to bed. You can see they don’t give a damn whether they’re getting what they want out of life or not, you can see they don’t ever try to understand what we’re here for. They just don’t care. Americans or not, they sleep no matter what, they’re bloated mollusks, no sensibility, no trouble with their conscience. I’d seen too many troubling things to be easy in my mind. I knew too much and not enough. I’d better go out, I said to myself, I’d better go out again. Maybe I’ll meet Robinson. Naturally that was an idiotic idea, but I dreamed it up as an excuse for going out again, because no matter how I tossed and turned on my narrow bed, I couldn’t snatch the tiniest scrap of sleep. Even masturbation, at times like that, provides neither comfort nor entertainment. Then you're really in despair. ↗
I was a witness of the execution at Horsemonger-lane this morning. ... I believe that a sight so inconceivably awful as the wickedness and levity of the immense crowd collected at that execution this morning could be imagined by no man, and could be presented in no heathen land under the sun. The horrors of the gibbet and of the crime which brought the wretched murderers to it, faded in my mind before the atrocious bearing, looks and language, of the assembled spectators. ... When the two miserable creatures who attracted all this ghastly sight about them were turned quivering into the air, there was no more emotion, no more pity, no more thought that two immortal souls had gone to judgment, no more restraint in any of the previous obscenities, than if the name of Christ had never been heard in this world, and there were no belief among men but that they perished like beasts. ↗
Marcel ise şöyle öldü: Bir gün bütün berduşların Paris'in kent manzarasından silinmelerine karar verilmişti. Sosyal yardım örgütü, aynı zamanda kentin doğru dürüst bir görünümde olmasıyla da ilgilenen ve düşünülebilecek en resmi nitelikteki sosyal yardım örgütünün ilgilileri, polisle birlikte Rue Monge'a geldiler, tek istedikleri, yaşlı adamları yaşama geri döndürmek, dolayısıyla da yaşama hazır olsunlar diye önce yıkayıp paklamaktı. Marcel yerinden kalkıp onlarla birlikte gitti, çok sakin bir adamdı, birkaç kadeh şarap sonra bile hâlâ bilge ve uysal kalabilen bir insandı. Gelmelerini o gün büyük bir olasılıkla hiç umursamamıştı, belki de caddedeki iyi yerine, metronun sıcak havasının mazgallardan dışarı çıktığı yere geri dönebileceğini düşünüyordu. Ama kamunun esenliği için yapılmış olan, içinde çok sayıda duşun bulunduğu yıkanma salonunda sıra Marcel'e de geldi, onu duşun altına soktular ve duş hiç kuşkusuz ne fazla sıcak, ne de fazla soğuktu, ama Marcel yıllardan beri ilk kez çıplaktı ve ilk kez suyun altına girmişti. Daha kimse durumu kavrayıp yardımına koşamadan düştü ve hemen oracıkta öldü. Ne demek istediğimi anlıyor musun! Malina, biraz ne yapacağını şaşırmış gibi bakıyor, oysa ne yapacağını asla şaşırmaz. Bu öyküyü anlatmayabilirdim. Ama duşu bir defa daha hissediyorum, Marcel'in üstündeki neleri yıkamaya hakları yoktu, bunu biliyorum. Eğer bir insan kendi mutluluğun buharları arasında yaşıyorsa, eğer bir insanın "Allah sizden razı olsun"un dışında söyleyecek pek sözü yoksa, o zaman o insanı yıkamaya kalkışmamalı, o insan için iyi olanı o insanın üstünden yıkayıp akıtmamalı, birini olmayan bir yaşam için arındırmaya kalkışmamalı... ↗
When a tree is polled, it will sprout new shoots nearer its roots. A soul that is ruined in the bud will frequently return to the springtime of its beginnings and its promise-filled childhood, as though it could discover new hopes there and retie the broken threads of life. The shoots grow rapidly and eagerly, but it is only a sham life that will never be a genuine tree. ↗
#hermann-hesse #maturity #roots #soul #youth
As long as you're better at it than skating...," Anna said and stood up too. She wanted to say more, but that wasn't possible because he was kissing her. Reasonable Anna wanted to draw back the danger of touch. But unreasonable Anna welcomed the kiss like happiness. Maybe, she thought, it's better to take these moments when you get them - there might not be too many in life. ↗
And loneliness. I should say something of loneliness. The panic, the sweeping hysteria that comes not when you are without others, but when you are without yourself, adrift. I should describe the filthy province of mind, the blighted district inside, the place so crowded you cannot raise the lids of your eyes. Your shoulders are drawn and your head has fallen and your chest is bruised by the constant assault of your heart. (p. 37) ↗
